พระเทพมังคลาจารย์ (สมาน กิตฺติโสภโณ) เจ้าคณะจังหวัดเชียงใหม่ ได้มีวิสัยทัศน์ในการจัดตั้งพุทธมณฑลเชียงใหม่ที่ดอยหล่อห้เป็นศูนย์กลางทางพระพุทธศาสนาในจังหวัดและภูมิภาค โครงการนี้ออกแบบให้เป็นสถานที่ศึกษาและปฏิบัติธรรม เพื่อเป็นศูนย์สำหรับการทำสมาธิและเป็นแพลตฟอร์มในการเผยแผ่คำสอนของพระพุทธเจ้าไปยังทั้งชุมชนท้องถิ่นและทั่วโลก

พุทธมณฑลเชียงใหม่มีความมุ่งมั่นในการสร้างแรงบันดาลใจให้กับเยาวชนและประชาชนทั่วไปในการนำหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าไปใช้ในชีวิตประจำวัน โดยการจัดตกแต่งให้มีบรรยากาศที่เงียบสงบและเห้อมล้อมด้วยธรรมชาติ เหมาะแก่การฝึกฝนสมาธิ สติปัญญา และการสร้างความสงบภายใน ซึ่งเป็นศูนย์กลางที่ยั่งยืนสำหรับกิจกรรมทางศาสนาและสังคม โครงการนี้จะเสริมสร้างบทบาทของพระพุทธศาสนาในการส่งเสริมสร้างความดีทางจริยธรรมและความสุขทางจิตใจ สวนจะมีพื้นที่เฉพาะสำหรับกิจกรรมทางศาสนาและการศึกษา เช่น การเทศน์ การสวดมนต์ การทำสมาธิ และการสนทนาธรรม โดยจะเป็นศูนย์การเรียนรู้และเผยแผ่คำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งในระดับท้องถิ่นและระดับโลก รวมถึงการใช้ที่ดินในโครงการถูกวางแผนอย่างรอบคอบเพื่อสะท้อนถึงความมุ่งมั่นในการสร้างความเข้าถึงและการทำงานร่วมกัน:

• เขตพุทธาวาส: พื้นที่กึ่งสาธารณะสำหรับกิจกรรมที่เชื่อมโยงพระสงฆ์และฆราวาส ซึ่งใช้สำหรับการประกอบกิจกรรมทางศาสนาและการปฏิบัติธรรมเจริญสติ โดยเฉพาะการสักการะบูชาพระพุทธรูปหรือองค์พระพุทธศาสนาซึ่งมักจะประกอบด้วยอาคารต่าง ๆ เช่น พระอุโบสถ, วิหาร, และศาลาการเปรียญ ซึ่งใช้สำหรับการทำกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการนมัสการและศึกษาหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า เขตพุทธาวาสเป็นพื้นที่ที่สงบและเหมาะสมสำหรับการประกอบพิธีกรรมทางศาสนาและการศึกษาธรรมะเป็นสะพานเชื่อมระหว่างศาสนาและชุมชน

  
  

• เขตสังฆาวาส: พื้นที่สงวนไว้สำหรับการดำเนินกิจกรรมของพระสงฆ์และคณะสงฆ์ เช่น การจำพรรษา การปฏิบัติธรรม การศึกษา หรือกิจกรรมทางศาสนาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพระสงฆ์และคณะสงฆ์เท่านั้น เขตสังฆาวาสจะเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่สงวนไว้สำหรับการปฏิบัติภารกิจทางสงฆ์และการดำรงชีวิตของพระสงฆ์ โดยไม่เปิดให้บุคคลภายนอกเข้ามาใช้หรือเข้าไปในพื้นที่นี้ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากคณะสงฆ์

  
  

• เขตธรณีสงฆ์: พื้นที่หที่พระสงฆ์หรือคณะสงฆ์ถือครองและใช้สำหรับการประกอบกิจกรรมทางศาสนา เช่น การสร้างวัด การปฏิบัติธรรม หรือการดำเนินกิจกรรมทางศาสนาอื่น ๆ โดยพื้นที่นี้ถือเป็นสมบัติของคณะสงฆ์หรือองค์กรศาสนา ซึ่งมีสถานะทางกฎหมายที่ช่วยให้สามารถใช้ที่ดินเพื่อประโยชน์ทางศาสนาได้โดยไม่ถูกบุกรุกหรือใช้ในทางอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติธรรม เป็นพื้นที่สาธารณะที่เปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้าร่วมกิจกรรมทางศาสนาและการฝึกปฏิบัติธรรม